Wederom een tijdje geleden dat ik iets geschreven heb, maar eigenlijk is dit goed nieuws. Als je alles terugleest en nu ziet hoe het gaat met Felicia word ik hier heel gelukkig van.
Sinds september 2018 fietst ze naar de bushalte, pakt de bus en loopt 7 minuten met een enorm zware rugzak naar het Picasso Lyceum in Zoetermeer. Ze is op elk gebied enorm zelfstandig en sterk geworden. Mentaal en fysiek. Ze heeft het naar haar zin op school en lacht en is vrolijk. Heerlijk!

Heel het afhankelijke van rolstoel en krukken is naar de achtergrond geschoven. Regelmatige controles blijven in het Sophia. Afgelopen 5 oktober weer een langebeen foto gemaakt. Hierdoor kan Dr. Bessems uitrekenen wanneer toch weer een groeischijf van haar goede been gestopt kan worden zodat we op gelijke benen uitkomen. Fine tuning. Deze uitslag horen we nog en zal waarschijnlijk in het 1e half jaar van 2019 gaan plaatsvinden. In haar linkerbeen zit nog een “krammetje”. Deze zit in haar groeischijf aan de binnenkant linkerbeen. Deze was er in juli 2017 ingezet om haar x-been uit deze stand te krijgen. Haar been is nu aardig recht en groeit langzaam naar o been . Dit is niet erg want als het “krammetje” eruit is en ze groeit met haar linkerbeen gaat deze van o been naar recht been (omdat het weer de neiging heeft om naar een x stand te gaan). Zo zie je hoe lastig dit proces is. Het is letterlijk finetunen. Omdat dit een heel korte ingreep is en ze toch onder narcose gaat, zal Dr. Bessems de wonden die in haar been zitten veroorzaakt door de pinnen gaan verfraaien. Hoe hij dit precies doet zal ik op terugkomen omdat ik nog niet exact weet hoe het gaat.

Ja die narcose is een ding, daar is Felicia niet blij mee. Je merkt dat ze er moe van is maar ook mentaal weer even een stapje achteruit. Vooral maakt ze zich druk over school. Ik heb haar verteld dat dit niet nodig is. De school is erop uitgekozen dat ze maatwerk leveren aan de kinderen. Zodra we een datum weten, gaan we met de coach om tafel zitten en kijken hoe we vooral de weken na de operatie het haar zo gemakkelijk mogelijk kunnen maken. Hoe fijn is dit begrip, meedenken en samenwerken. Kom je een stuk ontspannender in een situatie.
Natuurlijk is deze ingreep heel eenvoudig en zal ze betreft pijn snel weer herstellen, maar toch moet ze er weer doorheen. En ook ik merk dat het voor mij toch weer lastig is. Het is de opeenstapeling van alle operaties. Maar aan de andere kant kan ik me door deze ervaring weer meer invoelen in haar. En door alle ervaring heb ik besloten ook na deze operatiedag zeker 5 dagen vrij te houden. Klinkt veel, maar na deze kleine OK komt er soms van alles weer los en dan wil ik er als moeder zijn.

De oproep zal plaatsvinden tussen nu en 2 ½ maand. Zodra we meer weten of er andere ontwikkelingen zijn, laat ik het jullie weten.