Emoties en gezin

Naast tal van praktische tips die u als gezin kunt doen in deze periode, heeft het gehele proces ook een emotionele impact op uw gezin. Tijdens deze periode zullen er regelmatig minder leuke periodes komen. Wanneer u de praktische zaken heeft geregeld is er ruimte om met de emotionele gevoelens van uw kind (maar ook broertjes, zusjes en u en uw partner) aan de slag te gaan. Bereidt u daarom met het gezin tijdig voor op wat komen gaat. Dit kan nu door het doorlezen van de informatie op deze site.

Wat ook goed werkt is het volgende: Koop een mooi schrift en schrijf hier regelmatig in. Zet er vragen in als: Hoe denk je over de operatie, hoe veel pijn denk je te hebben, teken eens hoe het eruit komt te zien enz. Laat de kinderen reageren met smileys. Er komt toch maar een raar ding in het been. Is uw kind bang voor de pijn? Zeg dan dat daar medicatie voor zijn en probeer zoveel mogelijk pijn te bestrijden. Zowel broertjes als zusjes kunnen bij het boekje betrokken worden. Bij het maken van een boekje kunnen ze meekijken en meepraten. Eigenlijk het kind dat het ondergaat heeft een gevoel en idee, het broertje of zusje heeft ook zijn eigen idee, invulling of verwachting. Dit kan soms compleet anders zijn. Laat het broertje/zusje ook kennismaken met de fixateur door plaatjes te bekijken. Let wel dat niet alle plaatjes geschikt zijn voor kinderen!

Laat broertje of zusje mee helpen met de verzorging bv krukken dragen, rolstoel duwen, afleiden met de wondverzorging, helpen met naar school gaan. Betrek het broertje/zusje erbij. In het dagboek (15 april 2017 ) staat een foto van een knuffel met een frame van papier eromheen. Lumineus idee van een andere moeder. Zo wordt het duidelijk voor broertje of zusje hoe een frame eruit ziet. Dit is handig voor zowel het kind zelf als voor het broertje of zusje. Dat je broertje of zusje ook soms boos is of “ander” gedrag vertoont dan normaal omdat de situatie wanneer hij of zij verkeerd niet altijd leuk is of omdat hij /zij pijn heeft. Soms kan medicatie ook een gedragsverandering geven. Dit is lastig voor te bereiden maar mocht het gebeuren, leg dan uit waar het doorkomt.

Praat er ook over met het broertje/zusje zonder degene die het moet ondergaan erbij. Leg uit dat het even wat anders gaat in het gezin met betrekking tot uitjes of mogelijkheden maar dat hierdoor weer nieuwe onbekende leuke uitjes of mogelijkheden kunnen ontstaan. Vertel ook dat het kind (dat het ondergaat) regelmatig geholpen zal moeten worden. Maar er is nog genoeg samen te doen afhankelijk van de leeftijd. Denk aan knutselen, film kijken, spelletje spelen, enz. Niet elk broertje of zusje wil voorbereid worden. Laat het dan maar even en probeer dan tijdens het proces het broertje of zusje er alsnog bij te betrekken.

Nazorg
Hieronder een aantal voorbeelden wat bij ouder en/of kind kan spelen nadat de verlenging heeft plaatsgevonden.

Het lijkt alsof alles weer normaal is, maar dat is meestal niet zo. Voor de omgeving is alles vaak meteen klaar. De veilige paraplu van de medische staf is weg en zowel ouder (vaak de moeder) als kind moet ineens weer in het normale leven passen. In de omgeving kan soms veel onbegrip zijn. Het ziet er weer heel normaal uit dus dan moet men zich weer normaal voelen. Eigenlijk gaat de verwerking nu pas beginnen. Je bent als ouder en kind uit de “rollercoaster” gekomen.

Wat kan een ouder voelen of meemaken?

Ouder is wat geïsoleerder vanwege de enorme taak die op haar heeft gerust
Ouder/gezin kan “vrienden”kwijtraken vanwege de vele aandacht aan het kind
Ouder (vaak moeder) kan baan kwijtraken of druk vanuit de werkgever ervaren
Ouder gaat herbeleven wat er allemaal is gebeurd. Ouder gaat nu pas beseffen door welke emoties hij/zij is gegaan
Ouder wilt ook haar/zijn verhaal kwijt
Ouder kan lichamelijke klachten krijgen zoals extreme moeheid, neerslachtigheid, geen raad weten met de tijd, in een soort gat vallen
Ouder is door het constant zorgen voor kind een stukje van zichzelf kwijt geraakt

Let wel: de ene ouder gaat hier makkelijker mee om dan de andere. Maar deze gevoelens mogen er zijn. Je moet hier als ouder doorheen en vraag hier gerust hulp bij.

Het kind kan tijdens proces bewust of onbewust traumatische ervaringen hebben.

Voorbeelden:

Niet aan de handen komen omdat er veel in is geprikt
Niet tegen licht kunnen doordat de OK lampen herinneringen oproepen
Het kunnen geuren zijn of objecten, gebeurtenissen
Misschien zelfs uiterlijkheden van personen. BV een leraar met een baard niet mogen omdat een anesthesist met een baard het kind pijn heeft gedaan
Zich weer volledig voelen. Ik hoor van Felicia dat ze me vertelde dat haar been eigenlijk niet meer van haar was. Het been hing er maar bij. Het heeft lang geduurd voordat het weer onderdeel van haar mocht wezen.
Weer geaccepteerd worden door iedereen als persoon ipv het kind met de verlenging

Dergelijke zaken kunnen direct gebeuren maar ook opgeslagen zijn in het onderbewustzijn en naar buiten komen na 1, 3 of 10 jaar. Het ene kind heeft er last van en het andere kind niet.

Deze gevoelens en emoties zijn normaal bij een kind dus wees hier alert op. Ook dat het kind het als normaal mag beschouwen. De emoties horen erbij. Dat dit misschien jaren later alsnog naar boven kan komen. Het is mogelijk om hiervoor een therapie te volgen in de vorm van gesprekken of bv EMDR.

Besloten facebookpagina Wilt u tips/adviezen tijdens de beenverlenging van uw kind, dan kan ik u bijvoegen bij Hink, stap, sprong. Dit is een besloten facebookpagina waar alleen ouders/verzorgers van kinderen met een beenverlenging zijn aangesloten. Tijdens het proces is het zo heel gemakkelijk om vragen/antwoorden met elkaar uit te wisselen. Bij interesse kunt u een mail sturen naar bianca@feliciasbeenverlenging.nl.