Na een tijdje stilte en niets met het ziekenhuis te maken hoeven hebben zijn we 18 maart 2020 nog naar het Sophia kinderziekenhuis geweest. Felicia moest een langebeenfoto laten maken. Het was stil. Het was achteraf 4 dagen voor de “intelligente” lockdown.

Het voordeel was dat Dr Bessems direct aan de slag kon om haar beenlengte uit te rekenen. Een proces dat normaal door drukte een aantal weken in beslag neemt ging nu heel snel. En ja, bam. Haar rechter goede been moest gestopt worden om haar linkerbeen de kans te geven langzaam bij te groeien. Of we vrijdag 20 maart wat te doen hadden, was de vraag van de arts. Nee, natuurlijk niet. Geen school, geen werk.

Dus op 20 maart was ze welkom op de OK om haar rechterbeen te stoppen en het krammetje dat voor de tweede keer was geplaatst in haar linkerbeen eruit te halen. Het krammetje stond voor het recht laten groeien van haar x been. Ik had wel gewaarschuwd dat Felicia af en toe hoestte maar dat dat te maken had met haar verkeerde ademhaling. Dus 18 maart naar de anesthesist en fingers crossed dat de OK doorging. Want zowel ik als Dr Bessems voelden de lockdown aankomen en dit zou ook consequenties hebben voor de operatie.

Op donderdag had ik het Sophia aan de telefoon of Felicia oke was. Wederom gemeld van haar hoestje en gelukkig was alles goed. Dus 20 maart stonden we klaar voor de OK tot ze, waarschijnlijk door spanning een enorme hoestbui kreeg. Jullie raden het al. Alles op rood. Waarschijnlijk geen OK ivm gezondheidsmaatregelen Corona. Mama kreeg een klein gevalletje van paniek daar het anesthesisten team moest beoordelen of de OK door kon gaan. Ik wist dat ze wel vaker een klein aanvalletje kreeg maar dat dit vrij snel weer over was, alleen dat wilden ze zelf gaan beoordelen.

Gelukkig kregen we groen licht en lag ze rond 9.45 uur op de OK.
Alles ging voorspoedig zoals altijd en einde van de dag gingen we naar huis met een dame die niet of nauwelijks kon lopen. Immers haar beide benen moesten gedaan worden en de lockdown zat in onze nek te hijgen.

Gelukkig kreeg ik hulp van mijn neef Patrick die haar hielp het huis in te dragen en elke 2 uur kreeg ik hulp van zijn vrouw Natasja om haar te tillen en naar het toilet te brengen. Daar ben ik ze heel erg dankbaar voor.
Dit hebben we tot zondag volgehouden en toen was haar blok ( verdoving voor complete uitschakelen van haar rechterbeen om de pijn te onderdrukken ) uitgewerkt.

Door ook haar zwachtels van haar beide knieën te verwijderen konden we het weer samen rooien. Helpen met opstaan en met krukken lopen. Wat deed ze het goed en wat is Felicia een doorzetter. Fysiotherapie deden we nu via videobellen en de wc rollen, mijn kussens en andere voorwerpen uit de woonkamer waren haar tools voor de oefeningen (vandaar dat het wc papier op was tijdens corona tijd haha). Maar zo kon het ook.

Ook deze tijd is weer heel bijzonder geweest en we hebben er weer het beste van gemaakt. Binnen twee weken was Felicia weer geheel mobiel en kon ze zelfs weer fietsen. Nu afwachten hoe het linkerbeen langzaam doorgroeit. Het verschil was rond de 3.7 cm en het is mogelijk op 0 cm uit te komen.

Hopelijk binnenkort weer een afspraak in het Sophia zodat we kunnen zien hoe haar verschil nu is. Ik kijk ernaar uit en ik hou jullie op de hoogte.