Onderstaande tekst stond op de facebookpagina van Myrthe, de buddy en vooral nichtje van Felicia. Ik vind het te mooi om het jullie te onthouden.

Van een heel ijzer werk in je been naar helemaal niks meer en gewoon kunnen lopen over het strand. Wat vond ze het leuk , na 2 jaar , ” Ik kan lopen op het strand, ook al voelt het nog wel heel raar” Geen krukken, geen pinnen, geen rolstoel. Jeetje wat gaat het hard en wat ben ik trots op jou.

Je wilde schelpen zoeken op het strand voor opa zijn fotolijstje. Maar kon dat wel, kon je wel lopen over het strand, zou je er klaar voor zijn?
En hier zie je. Hand in hand lopen we over het strand op zoek naar de schelpen die jij mooi vind. Alleen een hand de enige ondersteuning dat je nodig had.

Meisje wat zijn wij trots op jou. (Iedereen namelijk, ik niet alleen)

Dank je wel Myrthe en Sven