Ik ben Felicia en bij mijn geboorte werd ontdekt dat mijn linkerbeen korter was dan mijn rechterbeen. Mijn aandoening heet fibula hememilia. Het grootste verschil zit in het bovenbeen en een klein stuk in het onderbeen. Als hier niets aan gedaan zou worden dan zou ik op volwassen leeftijd een beenlengte verschil van 17 cm hebben. Om goed te kunnen functioneren zou ik een beenverlenging moeten ondergaan. Maar de operatie zou niet eerder plaatsvinden dan wanneer mijn moeder of vader uit mijn mond zou horen dat ik klaar ben met dat stomme korte been en die hoge, aangepaste schoen. Dat ik graag net zo hard wilde lopen als de rest. Toen ik dat had gezegd wisten zij dat ik er klaar voor was. Dat ik zelf het nut van de operatie snapte. Ook mijn ouders en Dr Bessems bekeken of ik er klaar voor was. Zo werd ik geopereerd op 29 november 2013.

De eerste beenverlenging
Toen was ik 7 jaar oud. Ik vond de operatie spannend, maar toen ik wakker was vond ik de fixateur meevallen. Het enige was dat ik de fixateur een saaie kleur vond hebben. Ik vond het ook niet eng. Voor de operatie had mijn mama een soort boek gemaakt. Daarin had mama plaatjes geplakt van de fixateur en dingen over de operatie opgezocht en ingeschreven. Ook had mama er vragen ingezet en die kon ik dan beantwoorden. Bijvoorbeeld of ik bang was voor de operatie en het frame. Of wat ik verwachtte van mijn ouders of van school, of ik bang was voor de pijn. Was ik bang dan tekende ik een huilende smiley en anders een lachende. Ik kon er alles in kwijt wat ik wilde en goed met mama erover praten. We spraken er twee weken voor de operatie 15 minuten per dag over, ons OK kletspraatje.

1 mm per dag
De operatie en alles erna was niet altijd leuk. Ik lag een paar dagen in het ziekenhuis. Ik was veel minder mobiel, elke dag wonden schoonmaken. Onder de douche gaan deed soms pijn en kostte veel tijd. Elke keer naar het ziekenhuis, twee keer in het ziekenhuis gelegen voor een infuus met antibiotica, omdat de tabletten de ontstekingen niet konden verhelpen. Elke dag oefeningen doen met de fysio. Veel lopen tussen de schoollessen door met de juffen. Ongeveer 7 dagen na de operatie mocht ik elke dag mijn been wat langer maken. Wij moesten het doen door 4 keer per dag met een sleutel een schroef een kwart slag te draaien. Zo kwamen we uit op 1 mm per dag en na 60 dagen heb je dus 6 cm. Het opdraaien deed geen pijn. Bij de eerste beenverlenging was helaas mijn bot vastgegroeid bij 4,5 cm. We wilden graag naar de 5 cm. Maar we waren vast van plan om deze 5 mm bij de tweede beenverlenging in te halen. Toen de fixateur eruit was ging helaas mijn callus (nieuw aangegroeide stuk bot) buigen als een twijgentak. Drs. Bessems moest hem onder narcose weer recht zetten en zat ik 3 maanden in het gips van mijn teen tot mijn lies. Leuk hoor (pffff) in de maanden juni, juli en augustus. Door de buiging heb ik helaas 3 mm verloren.

De tweede beenverlenging
Op januari 2016 begon ik aan mijn tweede beenverlenging. Ik heb ik er 5,7 cm bij gekregen, maar ik heb meer ontstekingen gehad dan bij de 1e verlenging. Gelukkig kon mama dat met de antibiotica tabletten oplossen. De fixateur mocht er pas na 16 maanden uit. Toen was ik er nog niet. Mijn knie kon niet buigen en daar heb ik een aantal maanden over gedaan om deze weer goed te kunnen buigen. Nu heb ik een 10 cm langer bovenbeen en nog maar 3 cm verschil in mijn totale beenlengte. Tijdens de verlengingen heb ik ook leuke dingen gedaan. Op school was iedereen behulpzaam, ben veel naar theater en de bioscoop geweest, de buurvrouw kwam twee keer per week voorlezen. We hebben heel veel leuke dingen gedaan.

Fysiotherapie
Ook ben ik al die tijd ondersteund door twee lieve en gezellige fysio’s Adrie en Marloes van Fysiokids Lansingerland. Zij zijn gespecialiseerd in oefeningen om de beenverlenging zo goed mogelijk te laten verlopen. In de eerste weken na de operatie kwamen ze altijd thuis oefenen, een uur lang. Dat was altijd heel erg leuk. En ik ging elke week gewoon naar theaterles en gitaarles. Dus er was in deze nare periode ook vaak wat leuks. Anders, maar toch leuk. Nog steeds ga ik 1 keer per week trainen bij Fysiokids Lansingerland. Samen met Adrie doe ik balanstraining en krachttraining en dat is best gezellig.

Toekomst
In juli 2017 is de groei van mijn rechterbeen stopgezet door de groeischijf kapot te maken en kan mijn linkerbeen hierdoor bijgroeien. Ook is er een krammetje in mijn linkerbeen gezet om mijn x-been recht te laten groeien. Van mijn goede been zal nog een keer een groeischijf worden stilgezet en moet er nog naar mijn knie worden gekeken. Dit gebeurt in 2019. Ook is er nog de vraag of er toch kruisbanden in mijn knie geplaatst gaan worden, omdat de knie nu niet stabiel genoeg is. Maar ondanks alles ben ik al hartstikke ver. Ik denk dat ik rond mijn 18e wel klaar ben. Verder fiets ik en loop ik volop. Ik ga naar het Picasso Lyceum in Zoetermeer met de bus en de fiets. Eigenlijk kan ik (bijna) alles weer. En, heb ik hele leuke schoenen zonder hoogte verschil.

Door deze website die mijn moeder heeft gemaakt, hoop ik dat alle ouders en kinderen en school ook zo goed voorbereid zijn op de beenverlenging. Met deze informatie denk ik dat het allemaal veel beter en soepeler zal verlopen. Natuurlijk mogen de artsen dit ook lezen want dan weten ze ook hoe het er thuis aan toe gaat. En wat heel leuk is, mama heeft online een dagboek bijgehouden vanaf mijn tweede beenverlenging. Hierin staan zoveel verhalen, belevenissen, dieptepunten maar ook hoogtepunten. Lees alle belevenissen uit het dagboek ook maar eens.

En er is iets heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel belangrijks dat ik heb geleerd van de arts en mijn ouders, HET KOMT ALLEMAAL GOED en ik heb vertrouwen dat het met jullie ook goed komt. Echt waar!